Ας με συγχωρέσουν οι γυναίκες (δηλαδή η Λένα Πλάτωνος...). Είμαι βέβαιος ότι στην επόμενη λίστα, έπειτα από άλλα 35 χρόνια, εκείνες είναι που θα πρωταγωνιστούν. Ας με συγχωρέσουν και τα Ημισκούμπρια, οι TXC, τα Διάφανα Κρίνα, οι Active Member, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και τόσοι ακόμα (ο Μάνος, ο Μίκης, ο Ξαρχάκος, ο Λοΐζος, ο Κηλαηδόνης...) καθώς εδώ δεν θα γίνει λόγος για καλλιτέχνες και το συνολικό αποτύπωμα του έργου τους. Εδώ θα παραθέσω μονάχα δίσκους lp που με βρήκαν την κατάλληλη -κάθε φορά- στιγμή, έπαιξαν εξαντλητικά στα ηχεία μου, μπήκαν κάτω από το δέρμα μου κι έγιναν κομμάτι του εαυτού μου. 50 χρόνια κομμάτια, λοιπόν, και συνεχίζουμε...
Διονύσης Σαββόπουλος - Το περιβόλι του τρελλού (1969)
Άνοιξη για πάντα παιδιά; Εδώ είμαστε!
Δήμος Μούτσης / Μάνος Ελευθερίου - 'Αγιος Φεβρουάριος (1972)
Εν πλω - Εν πλω (1989)
Στέρεο Νόβα - Στέρεο Νόβα (1992)
Τρύπες - Μέσα στη νύχτα των άλλων (1999)
Παύλος Παυλίδης - Αφού λοιπόν ξεχάστηκα... (2004)
Μελαγχολία, ονειροπόληση, νοσταλγία. Ένα πολύ τρυφερό άλμπουμ πένθους.
Γιάννης Αγγελάκας / Νίκος Βελιώτης - Οι ανάσες των λύκων (2005)
Το «πάρτυ» έχει τελειώσει κι απλώς δεν μας έχει έρθει ακόμα ο λογαριασμός. Περισσότερα εδώ.
Ρόδες - Silent disco (2007)
Εάν κάποτε κάποιοι θελήσουν να ξαναπιάσουν το νήμα, δεν χρειάζεται να κοιτάξουν αλλού.

Εάν κάποτε κάποιοι θελήσουν να ξαναπιάσουν το νήμα, δεν χρειάζεται να κοιτάξουν αλλού.
The Boy - Please make me dance (2009)
Ένας ασύλληπτος νέος ήχος εκτοξεύει αυτό που υπήρχε μέσα στο κεφάλι μας εκεί έξω.
Το τέλος της εφηβείας μας.
Μανώλης Αγγελάκης - Τί κάνουν οι σκιές τη νύχτα; (2011)
Η απάντηση βρίσκεται μέσα στον ίδιο τον χειροποίητο ήχο που καταθέτει εδώ
ένας αφανής μουσικός ήρωας.
Φοίβος Δεληβοριάς - Καλλιθέα (2015)
ΛΕΞ - 2ΧΧΧ (2018)
Η έκπληξη της τελευταίας στιγμής θα έρθει φυσικά από το χιπ-χοπ.
Βγάζουμε (μνημονιακούς) χειμώνες στην Ελλάδα, είμαστε άνθρωποι.
Η έκπληξη της τελευταίας στιγμής θα έρθει φυσικά από το χιπ-χοπ.
Βγάζουμε (μνημονιακούς) χειμώνες στην Ελλάδα, είμαστε άνθρωποι.