Κάποια μέρα, πριν από λίγους μήνες, δεν μπόρεσα να αντισταθώ σε μια παρόρμηση της στιγμής: έπρεπε, λέει, να διαλέξω δέκα βιβλία που θα πρότεινα -με το χέρι στην καρδιά- σε ένα παιδί στην εφηβεία. Ή έστω εκεί γύρω στα 20. Είχα στο μυαλό μου, φυσικά, ένα από εκείνα τα παιδιά που ήδη έχουν αποφασίσει ότι δεν θα τρώνε αμάσητο το κουτόχορτο που τα ταΐζουν, που νιώθουν σα να τους έχει πέσει ο ουρανός στο κεφάλι και που γενικά δεν «χωράνε» πουθενά. Και σήμερα βρήκα τυχαία το χαρτί που είχα σημειώσει τα βιβλία. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Σαρλ Μπωντλαίρ - Τα Άνθη του Κακού
Φρίντριχ Νίτσε - Η Γέννηση της Τραγωδίας
Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι - Αδελφοί Καραμάζοφ
Τόμας Μαν - Το Μαγικό Βουνό
Τζέιμς Τζόις - Οδυσσέας
Κ.Π. Καβάφης - Ποιήματα
Χένρι Μίλερ - Ο Τροπικός του Καρκίνου
Κώστας Παπαϊωάννου - Ο Άνθρωπος κι ο Ίσκιος του
Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος - Έσχατη Στράτευση
Ρομπέρτο Μπολάνιο - 2666